บันทึกรักเทียนหลง

ดวงตาคมสบกับดวงตาเมล็ดซิ่งกลมโตงดงาม หัวใจของเขาก็ยิ่งกระหน่ำเต้นรุนแรงขึ้น เป็นนาง...กงซุนเย่วซิน ซินเอ๋อร์ของเขาโอวหยางเป่ยเฉินผู้นี้ ซินเอ๋อร์ผู้งดงามกว่าผู้ใด

ซินเอ๋อร์ผู้เป็นแสงสว่างเดียวในชีวิตของเขา ผมที่ดำสลวยถูกมัดรวบขึ้นตกแต่งด้วยกวานสำหรับบุรุษและปล่อยให้ยาวลงเป็นหางม้า

อาภรณ์สีดำที่นางสวมใส่ขนาดพอดีกับร่างเล็ก เป็นชุดที่คล้ายอาภรณ์บุรุษรัดกุมและง่ายต่อการเคลื่อนไหว นางยังคงชอบแต่งกายเช่นนี้ทั้งที่ตนเป็นสตรี วัยเยาว์เป็นอย่างไรตอนนี้ก็เป็นอย่างนั้น แต่ไม่ว่านางจะต่างกายเช่นไรก็ล้วนดูงดงามในสายตาเขาทั้งนั้น

กงซุนเย่วซินที่เพิ่งสบตาโอวหยางเป่ยเฉินเมื่อครู่ ใจนางก็สั่นไหวอยู่ไม่น้อย ความรู้สึกคุ้นเคยนี้คืออะไรกัน

“ข้อตกลงระหว่างเราหรือ เจ้าต้องการให้ข้าเลื่อนงานแต่งของเราเข้ามาหรือ ซินเอ๋อร์...เจ้าเป็นสตรี ถึงจะต้องตาใจข้าเพียงไรก็ต้องข่มใจไว้ ฤกษ์มงคลในอีก 3 เดือนข้างหน้าเป็นวันดี พอถึงตอนนั้นทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย” เขาพูดพลางส่งยิ้มให้นาง รอยยิ้มงดงามเจิดจ้าที่ประดับบนใบหน้าหล่อเหลานี้ ทำให้กงซุนเย่วซินตาพร่าเบลอไปชั่วขณะ